Vezelrijk en wonderschoon

Samen met het Vocal Art Ensemble of Sweden, het Bratislava Movie Orchestra en nog een hele waslijst aan gastartiesten, hebben de heren van Exit North weer een fraai stukje muziek de wereld ingeslingerd.

Het eerste nummer van Anyway, Still vind ik nog wel een béétje vreemd. Wellicht moet ik er aan wennen, want ik ben geen groot liefhebber van electronisch vervormde stemmen en dergelijke. Maar het is wel een leuk en swingend liedje geworden. Heel apart. En het is weer eens wat anders. Na deze onverwachte opener bloeit het album echter open en wordt het alsmaar mooier en mooier en nóg mooier.

Thomas Feiner zingt op dit album ook iets beter dan op Book of Romance and Dust uit 2018. Vind ik. Afwisselender. Ik hoor zeker geen overdreven pathetisch gedoe zoals weleens wordt beweerd. Ik hoor alleen maar mooie, melancholische geluiden. Geluiden die met veel passie worden opgediend. Want ook de muzikale omlijsting is schitterend. Soms fijntjes, soms sober en verstild, maar meestal is zij vezelrijk door al die uitbundige en enigszins uitheemse klanken. Een beetje zoals in het oude ‘Japan’, zeg maar. Dan gaat het gas er heel even op. Voor de broodnodige variatie en toch wordt het nergens overdreven bombastisch. Zoals alleen Steve Jansen de muziek kan vormgeven. Samen met een hele club geweldige musici uiteraard.

Nou ja, broer David Sylvian zou dit ook wel kunnen, maar die doet niet mee.

Ja, dit is mooi. Dit is echt genieten. Ik vrees dat Anyway, Still nog de hele avond in iedere kamer van dit huis te horen zal zijn. En morgen.

En overmorgen ook.