Luminescence

Wat een fijne liedjessmid is Bruce toch. Daarom hou ik van Bruce. Met of zonder The Pineapple Thief. De liedjes lijken inderdaad bedrieglijk eenvoudig, maar het zijn stuk voor stuk weer hele fijne composities. Met een soms indrukwekkend mooie muzikale begeleiding. Ook instrumentaal is het dus heel herkenbaar als een echte Bruce.

Zal ik nou toch maar voor die ‘special edition’ gaan? Voor nog meer mooie liedjes en de 5.1 surround sound uit een echte doos?
Want deze muziek kun je altijd en overal draaien.

En blijven draaien.

Our Ship Sails at Dusk

En vertrokken zijn de violisten van Luminescence. Electrische, rauwe overstuurde gitaren komen ervoor in de plaats en we gaan weer richting The Pineapple Thief op Our Ship Sails at Dusk. De akoestische gitaar blijft evenwel nadrukkelijk aanwezig. Net als de inventieve doch bescheiden electronische geluiden.

En zelfs al is Our Ship Sails at Dusk niet zozeer mooier of beter dan Luminescence, het tweede album klinkt over het algemeen wel een stuk vlotter. Creatiever ook. Het zijn meer popmelodieën. En het zijn soms zelfs verrassend goede popmelodieën.

Alleen met Helikopters heb ik niet zoveel omdat ik over het algemeen geen liefhebber ben van tussendoor instrumentaaltjes.

Kleine minpuntjes zijn misschien ook enkele abrupte eindjes en daardoor lijken de mooiste liedjes een enkele keer zelfs veel te kort. En wat een vet nummer is Betrayal toch!

Weet je dat dit type songwriting mij zelfs aan Adrian Borland (zanger van The Sound) uit zijn solo periode doet denken. Kippenvel!

Verder is het geluid ontegenzeggelijk op z’n Bruce’s. De opnamen zijn op de cd’s keurig netjes verzorgd. Vooral de schijf met de dts 5.1 surround versie is niet te versmaden.

Kortom… ik ben helemaal in mijn sas met die grote blauwe Bruce.

En dan heb ik het nog helemaal niet gehad over dat enorme boekwerk boordevol songteksten en foto’s.