Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat…

Wellicht niet ieders kopje thee en ook niet geschikt als achtergrondmuziek, opvallend mooi is de gothic musicalmetalrock van The Vision Bleak wel en sjeest dit duo met het grootste gemak van poëtisch klinkende, akoestische snaren inclusief toeters en bellen via intens synthesizer geweld naar traag grommende gitaren. En alles wat daar tussenin zit. Daarnaast wisselen de heren in amper een seconde van hemelse zangpartijen naar brute uithalen rechtstreeks vanuit de hel en vice versa. Men dient dus – al is het relatief kortstondig – luid en naargeestig gebrul en het Duitse accent voor lief te nemen om toch vooral de theatrale schoonheid van Weird Tales niet te hoeven missen.

De melodieuze en plechtig gothische zangpartijen overheersen echter en het muzikale plaatje dat daadwerkelijk op je afkomt is gelukkig echt niet zo ijzingwekkend of mistroostig als sommigen beweren. Maar blijf alert. Het album kan wel degelijk ontaarden in bizarre ontmoetingen. Soms zelfs met tragische afloop.

Op het drielandenpunt van duistere gruwelromantiek, compositorisch vakmanschap en gevoel voor drama weten de heren Markus Stock en Tobias Schönemann in elk geval van het overdonderende begin tot en met het hartverscheurende einde te imponeren in een enkele track van ruim 41 minuten opgeknipt in twaalf hoofdstukken. Ik ben oprecht blij dat The Vision Bleak de radiostilte van acht jaar eindelijk heeft weten te doorbreken en wel met een uitstekend conceptalbum.

⭐⭐⭐⭐