Een IQ met een paar kanttekeningen

De potten en pannen zijn dit keer netjes op de keukentafel blijven staan. Met andere woorden: de eerste indruk is niet bepaald verpletterend geweest. Het wordt de luisteraar dan ook niet gemakkelijk gemaakt met een openingsnummer van ruim 22 minuten. Ook het toepassen van bepaalde geluidsfragmenten begint zo langzamerhand clichématige vormen aan te nemen, maar de muziek is gelukkig wel weer helemaal ‘top’. Daarnaast is Dominion – net als enkele voorgangers – sterk verhalend, al blijft de muzikale omlijsting ook dit keer zwaar leunen op het zweverige, bombastische keyboardspel van Neil Durant. Tegelijkertijd wordt echter duidelijk dat ik met een aantal minder aansprekende melodieën genoegen zal moeten nemen. En dat is minder.

Als The Unknown Door opent hoor je als eerste het geluid van een trompet uit een kastje en fluisteren oude radiofragmenten een waarschuwing in je oor. De krakerige nieuwstijding uit 1939 wordt gevolgd door de zeer herkenbare stem van Peter Nicholls die – vol overgave – aan een ieder die maar luisteren wil, zijn verhaal laat horen. En dat gaat hem nog steeds goed af. Dan zie ik prompt weer het monsterlijke beeld van een of ander slagveld bezaaid met de zwaar gehavende restanten van het eens zo trotse leger. Deze tragische beelden worden dan weer geleidelijk vervangen door andere indringende taferelen. Maar we geven ons niet gewonnen is de boodschap. Nog niet. We blijven de stip aan de horizon volgen.

Nieuwe spektakelstukken dienen zich aan. De band is na ongeveer 26 minuten felle strijd opnieuw aan de winnende hand. Hoe dat precies in zijn werk gaat zal altijd wel een mysterie blijven. Het ene lied raakt en ontroert je al bij de eerste tonen. Het andere lied moet je diverse keren aanhoren vooraleer het nummer haar geheimen prijsgeeft. Als dat tenminste op tijd lukt. Want meestal ben ik dan al lang en breed vertrokken. De eerste klap is nog altijd een daalder waard.

Ondanks een paar interessante composities hoor ik dus maar weinig memorabele melodieën. Dat is weleens anders geweest. Ik blijf natuurlijk wel hopen dat Dominion mettertijd open zal bloeien. De lat ligt nu eenmaal hoog en het is alweer zes jaar geleden dat er een nieuwe IQ op de deurmat plofte. Dan moet je gewoon even opnieuw aan de slag, straal verwend met krakers als The Road of Bones, Frequency, Resistance, Ever, Dark Matter en Subterranea. En The Seventh House niet te vergeten.

Tracks Dominion:

The Unknown Door (22:34)
One of Us (3:11)
No Dominion (6:25)
Far from Here (12:44)
Never Land (8:16)

Bandleden:

Peter Nicholls – zanger
Mike Holmes – gitaar, toetsen
Neil Durant – keyboards
Paul Cook – drummer (1981- 2005, 2009 – heden)
Tim Esau – bassist (1981 – 1990, 2011 – heden)