Op de avond van het grote griezelfeest slaat Ritual Howls – als we de EP Their Body en de verzamelaar even niet meerekenen – voor de zesde keer toe en ditmaal met het album Ruin. En de timing is geen toeval.

Ritual Howls, een trio geworteld in het rauwe Detroit, staat bekend om haar duistere mix van post-punk, darkwave, industriële goth en melodieuze deathrock. Voor wie danst op de rand van de afgrond is Ritual Howls echter geen aanrader.

Ruin zelf is verworden tot een ontluisterende toertocht langs troosteloze industrieterreinen en door woonwijken die steeds verder afbrokkelen onder de vele lagen graffiti, terwijl lantaarnpalen verhalen fluisteren die niemand meer wil horen. Desalniettemin staat er nog één kroegje fier overeind. Als een stoer monument voor de feesten van weleer.

In mijn verbeelding klinkt de drummachine dan ook als een nietsontziende sloopkogel, terwijl de fuzzy baspartijen wolken stof doen neerdalen op de kapotgereden wegen. En de bariton van zanger Paul Bancell klinkt zelfs alsof hij je toespreekt vanuit een eeuwenoude graftombe. De gitaar blijft daarentegen een aangenaam, bijna opgewekt geluid produceren dat – als het ware – om de droevige herinneringen heen is blijven dansen.

Nee, Ruin troost niet. Het is een confrontatie.

⭐⭐⭐⭐

Tracks:

1. Follow the Sun (2:55)

2. Never Leaves You (3:54)

3. Bad Idea (4:28)

4. Digging for My Spirit (4:52)

5. The Morning (4:05)

6. Magnificut (3:47)

7. Beg the Question (3:21)

8. Enter the Recuser (4:20)

9. What Can I Say (4:24)

Totale tijdsduur: 36:06

Personeel:

Paul Bancell – zang, gitaar

Chris Samuels – synths, samples, drummachine

Ben Saginaw – basgitaar