Na bijna drie decennia keert het Franse Corpus Delicti terug met Liminal, een album dat onmiskenbaar een stevige brug slaat naar het verleden, maar tegelijkertijd een frisse en moderne blik werpt op het huidige muzikale tijdperk.

De band, die begin jaren ’90 in Nice werd opgericht, groeide uit tot een cultfenomeen binnen de gothic rock- en deathrockscene. Met klassiekers als Twilight en Obsessions vestigden ze al snel hun naam in een genre dat tot dan toe voornamelijk door Angelsaksische bands werd gedomineerd. De muziek van Corpus Delicti riep dan ook regelmatig associaties op met bands als Bauhaus, Siouxsie and the Banshees en The Cure. 
In 1997 viel de band uit elkaar, maar hun invloed bleef nog lang voelbaar in de ondergrondse muziekwereld. In 2020 besloten de heren echter weer bij elkaar te komen. Behalve de drummer van het eerste uur, die kon helaas niet meer meedoen vanwege enkele gezondheidsproblemen.

Hoewel Liminal bij vlagen prima aanvoelt als een natuurlijk vervolg op het eerdere werk, klinkt het album niet alleen bijzonder vitaal voor een band ‘op leeftijd’, maar wordt de nieuwe plaat tegelijkertijd fraai ingekleurd met een keur aan diverse, soms zelfs avant-gardistische stijlkenmerken. In een nummer als Under His Eye bijvoorbeeld, worden sprankelende pianoklanken en een trombonesolo aan de begeleiding toegevoegd, en dat zijn toch vrij zeldzame geluiden in donker post-punkland. De opener Crash daarentegen had nog wel op een van hun oude albums kunnen staan, maar de echte klappers van dit album, Room 36 en Out of Steam, laten een rauwe energie horen die je nog maar zelden tegenkomt in dit genre.

De ware kracht achter Liminal zit ’m dan ook vooral in de zang van Sébastien Pietrapiana. Die blijft namelijk krachtig en helder – allez, met een wollig, charmant Frans accentje, dat dan weer wel – echter zonder te verdrinken in een of andere gruizige mix, een valkuil waar vele genregenoten vandaag de dag nogal graag in trappen. Maar bovenal roept zijn stemgeluid herinneringen op aan Peter Murphy (Bauhaus), zoals in Out of Steam en This Sensation: liedjes die moeiteloos balanceren tussen urgentie en introspectie, ingetogenheid en woeste uitbarstingen. Hoewel het enige instrumentale nummer Endless Sighs niet iedereen zal bekoren, is het toch een soort rustpuntje in een verder indrukwekkend vlot geheel, maar zodra het woeste en aantrekkelijke Out of Steam uit de luidsprekers knalt, ben je dit rustpuntje al weer snel vergeten. Andere hoogtepunten zijn wat mij betreft: It All Belongs To You en de fraaie afsluiter Liminal.

Dit nieuwe album mag dan geen volslagen nostalgische herhalingsoefening genoemd worden, de band klinkt wel alsof de heren nooit zijn weggeweest. Ze laten in ieder geval luid en duidelijk horen dat Corpus Delicti, na al die jaren van radiostilte, weer iets bijzonders te melden heeft. En dat is bewonderenswaardig.

Liminal. Post-punk/gothic rock op zijn best.

⭐⭐⭐⭐⭐

Tracks:

01. Crash (05:54)
02. Room 36 (03:09)
03. It All Belongs To You (04:53)
04. This Sensation (03:47)
05. Under His Eye (02:53)
06. Chaos (03:09)
07. Fate (04:12)
08. Endless Sighs (01:46)
09. Out Of Steam (04:46)
10. Liminal (07:24)

Personeel:

Sébastien Pietrapiana – zang
Franck Amendola –  gitaar
Christophe Baudrion – basgitaar
Fabrice Gouré – drums

Gastmuzikanten:

Laurent Tamagno – drums (Crash, Chaos)
Frédéric Allavena – piano, achtergrondzang (Under His Eye) Max Abrieu – trombone (Under His Eye)

Muziek en teksten: Corpus Delicti
Productie: Franck Amendola, Corpus Delicti
Artwork: Elliot Pietrapiana and Sébastien Pietrapiana
Tekening: Génération X, 2024, Jean-Luc Verna
Fotografie: Christian Perez

November 28, 2025